Ήταν Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940, γύρω στις 10.00 το πρωί, όταν ήχησαν οι πρώτες σειρήνες πολέμου στη Χαλκίδα. Το ελληνοαλβανικό μέτωπο μαχόταν σθεναρά κατά του εχθρού. Μικροί και μεγάλοι δόθηκαν στη μάχη για την Ελευθερία. Ίσως οι περισσότεροι από εμάς να έχουμε ακούσει ιστορίες της κατοχής από κάποιον πρόγονο
Την 5η Δεκεμβρίου του 1940, ο Χαλκιδέος Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά τους Ιταλούς και γίνεται ο ο πρώτος ανά βαθμό ανώτερος αξιωματικός που έπεσε στο ελληνοϊταλικό μέτωπο.
Στις 16 και 18 Απριλίου 1941, γερμανικά στούκας βομβάρδισαν τη Χαλκίδα, τα Λουτρά Αιδηψού, την Ερέτρια, την Αμάρυνθο, το Αλιβέρι, τη Νέα Αρτάκη, τη Λίμνη, τους Ωρεούς και την Παραλία Κύμης. Στις 25 Απριλίου 1941 γερμανικός στρατός εισέβαλε στη Χαλκίδα.
Επιτάχθηκαν από τη γερμανική διοίκηση το «Κόκκινο Σπίτι», τα ξενοδοχεία «Παλίρροια» και «Εθνικόν» καθώς και άλλα 70 κτίρια
Μεταξύ των κτιρίων που είχαν επιτάξει οι εισβολείς σύμφωνα και με μαρτυρίες Χαλκιδέων που έζησαν την κατοχή ήταν:
Το Σπίτι με τα Αγάλματα (οικία Σκαλκώτα) είχε καταληφθεί και χρησιμοποιούταν από τους Ιταλούς, το νεοκλασικό της παραλίας στο οποίο στεγαζόταν το Πάνθεον χρησιμοποιούταν ως έδρα της Γκεστάπο, της Γερμανικής μυστικής κρατικής αστυνομίας, το πρώην Παγοποιείο (νυν εργοστάσιο Δάριγκ) το χρησιμοποιούσαν για την συντήρηση των τροφίμων στα ψυγεία του και επανδρωνόταν από Αυστριακούς και Γερμανούς, το Χαλβατζίδικο (στην θέση του βρίσκεται σήμερα η αστυνομική διεύθυνση Εύβοιας) χρησιμοποιούταν από τους Ιταλούς ως αποθήκη ενώ τέλος το γήπεδο της Χαλκίδας που βρισκόταν στην Νεάπολη εκεί που σήμερα είναι το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Χαλκίδας είχε επιταχθεί από τους Βρετανούς συμμάχους πριν την κατάληψη της Εύβοιας από τις δυνάμεις του Άξονα και χρησιμοποιούταν ως αποθήκη καυσίμων.
Οι Γερμανοί είχαν αποκλείσει την Χαλκίδα και είχαν αφήσει μόνο τρεις εισόδους – εξόδους στην πόλη κλείνοντας την υπόλοιπη περιοχή με συρματόπλεγμα. Οι τρεις είσοδοι – έξοδοι της πόλης φυλάσσονταν από στρατιώτες και αυτές ήταν η γέφυρα του Ευρίπου, η Αρεθούσης στο ύψος του ΔΑΡΙΓΚ και ο δρόμος προς Αρτάκη στο ύψος της Λιανής Άμμου.
