Η κίνηση της εταιρείας Cadbury, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής γλυκισμάτων και σοκολατοειδών μαζί με τη Mars παγκοσμίως, να λανσάρει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μια μορφή «σοκολάτα light» με χαμηλές θερμίδες, αποδείχτηκε, σύμφωνα με τη Guardian, «εγκληματική» για τους λάτρεις του αχνιστού ροφήματος. Τάχιστα, η αγορά γέμισε με νερόβραστα υποκατάστατα σοκολάτας, ενώ η κλασική, πραγματική -καλώς εννοούμενα- πηχτή ζεστή σοκολάτα άρχισε να καθίσταται «ντεμοντέ».
Φυσικά, οι περισσότεροι έχουμε υποκύψει στα υποκατάστατα. Ωστόσο, στα μεγάλα κρύα, όταν η Άνοιξη μοιάζει ακόμα πολύ μακριά (καλή ώρα), τα απογεύματα που νυχτώνει νωρίς, γενικά εκεί που νιώθεις ότι χρειάζεσαι κάτι δυνατό και δυναμωτικό, η πραγματική ζεστή σοκολάτα είναι ένας καλός σύντροφος.
Η επιλογή της σοκολάτας
Μιας και η ίδια η σοκολάτα είναι ο «πρωταγωνιστής», η επιλογή της δεν είναι καθόλου ήσσονος σημασίας ζήτημα. Στις περισσότερες συνταγές, ακόμα και εκείνες των Hairy Bikers και του Jamie Oliver, προτιμάται συνήθως, η απλή τυπική σοκολάτα, δηλαδή η στερεή με 70% περιεκτικότητα σε κακάο, που μοιάζει η επιλογή-πιλότος και για μαγειρικούς σκοπούς. Η σοκολάτα γάλακτος είναι η επιλογή Νο2, ανάλογα με το πόσο σοκολατένιο ή γλυκό θέλετε να είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Ενώ βέβαια, η σοκολάτα γάλακτος δίνει μία γλυκύτερη, πιο απαλά κρεμώδη αίσθηση, οι «ειδικοί» και γευσιγνώστες προτιμούν τελικά, την κλασική εκδοχή με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε κακάο.
Είναι αλήθεια ότι πολλές σοκολάτες έχουν τόση πολλή ζάχαρη, που γίνονται ακατάλληλες για πρώτη ύλη του σχετικού ζεστού ροφήματος.
Περισσότερο καταλήγουν να δημιουργούν κάτι που μοιάζει σαν γέμιση προφιτερόλ. Οι «ειδικοί» επιμένουν: Αν θέλετε να πετύχετε «σοβαρό» αποτέλεσμα στη ζεστή σοκολάτα, χρησιμοποιήστε την πιο πικρή στερεή σοκολάτα που μπορείτε να βρείτε και στη συνέχεια θα τη γλυκάνετε ανάλογα με τις διαθέσεις σας.
Τυπικό παράδειγμα τέτοιας σοκολάτας είναι η μαύρη της Βενεζουέλας (με 100% καθαρό κακάο). Με το που διαλυθεί η συγκεκριμένη σοκολάτα μέσα στο γάλα, πρέπει να προσθέσετε ζάχαρη –τη χρειάζεται οπωσδήποτε. Ακόμα και έπειτα από την παρέμβαση αυτή, η σοκολάτα διατηρεί μια έντονα πικρή χροιά.
Ο συγγραφέας David Lebovitz (που έχει γράψει μεταξύ άλλων και το «Μεγάλο Βιβλίο της Σοκολάτας») συστήνει μια συνταγή εκ Βρυξελλών, στην οποία γίνεται συνδυασμός κλασικής μαύρης σοκολάτας και σοκολάτας γάλακτος σε αναλογία 2:1, επισημαίνοντας ωστόσο ότι η αναζήτηση της σωστής σοκολάτας, με αναγραφή στη συσκευασία της περιεκτικότητάς της σε κακάο, είναι κι εδώ κλειδί για την επιτυχία. Έτσι, καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα πλουσιότερο από εκείνο της απλής μαύρης σοκολάτας, με τον τόνο νοστιμιάς που δίνει η γλυκύτητα της σοκολάτας γάλακτος, με δυο λόγια σε ένα θεσπέσιο συνδυασμό των δύο «κόσμων» σοκολάτας. Οι Βέλγοι αποδεικνύονται πραγματικά γνώστες όταν πρόκειται για τέτοιους συνδυασμούς.
