Αναμφισβήτητα οι ρυθμοί και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας πολλές φορές μας ενθαρρύνουν να ανταπεξέλθουμε σε όλα αυτά τα “πρέπει” που μας επιβάλλονται, με αποτέλεσμα να μην δίνουμε την ανάλογη προσοχή και φροντίδα στις ανάγκες μας και σε ό,τι συνεπάγεται την θετική ενίσχυση της ψυχολογίας μας.
Παρόλα αυτά σίγουρα μπορούμε να αναφέρουμε κάποιες προτάσεις που θα μπορούσαν να προβληματίσουν αλλά και να βοηθήσουν στην κατεύθυνση της ψυχικής ευεξίας.
-Η επίγνωση των συναισθημάτων μας. Αυτό μας βοηθά να στραφούμε στον εαυτό μας και να αφουγκραστούμε τις ανάγκες μας.
–Μία σχετική αναλογία των “πρέπει” και των “θέλω” στη ζωή μας που δεν θα λειτουργεί εκπτωτικά στις απολαύσεις και δεν θα μας κρατά σε απόσταση από τις πραγματικές μας ανάγκες. Κάποια “πρέπει” στη ζωή έρχονται από εμάς τους ίδιους προκειμένου να μας οδηγήσουν στην πραγμάτωση κάποιας φιλοδοξίας ή κάποιου στόχου.
–Δίνοντας ανάλογο χώρο και χρόνο στον εαυτό μας μπορούμε να αποδράσουμε από τους δύσκολους ρυθμούς της καθημερινότητας και να ανασυνταχθούμε στις καθημερινές ρουτίνες και υποχρεώσεις μας.
–Αποκτώντας μία αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή. Όταν περιμένουμε την αρνητική έκβαση των καταστάσεων δεν προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο, αντίθετα το έλκουμε ή και το προκαλούμε.
–Έχοντας ένα υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω μας και φροντίζοντας να δίνουμε και να παίρνουμε στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε.
–Αποφεύγοντας την τοξικότητα! Απομακρύνουμε τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή μας -και αν αυτό δεν είναι εφικτό, κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας.
–Το χιούμορ και η αισιοδοξία αποφορτίζουν, ενισχύουν την ψυχική ανθεκτικότητα και βοηθούν στη θετική οπτική των καταστάσεων.
–Βάζοντας στόχους, μικρούς και ρεαλιστικούς, αποκτάμε κίνητρα και ενισχύουμε την προσπάθεια. Ωστόσο είναι σημαντικό να μην βλέπουμε μόνο την επίτευξή τους αλλά να απολαμβάνουμε και τη διαδρομή.
-Τα όρια είναι ένας τρόπος να προστατέψουμε και να προστατευτούμε.
–“Όχι”… χωρίς ενοχές. Πολλές φορές έχουμε την εντύπωση ότι απογοητεύουμε τον άλλο ή ότι θα μας απορρίψει στην ενδεχόμενη άρνηση που μπορεί να εκφράζουμε. Κι όμως, το όχι σημαίνει αναγνωρίζω κι εγώ τα όριά μου και τα σέβομαι. Όταν ο άλλος με δέχεται γιατί είμαι πάντα πρόθυμος και διαθέσιμος, δεν με αποδέχεται, αλλά βολεύεται.
-Αυτό-επιβράβευση. Μαθαίνω να λέω μπράβο στον εαυτό μου και να τον ενθαρρύνω για το επόμενο βήμα. Η αναγνώριση και η αξία δεν έρχονται μόνο μέσα από τους άλλους αλλά κυρίως μέσα από εμένα.
–Η δύναμη της συγνώμης. Μαθαίνω να λέω συγνώμη, όχι γιατί αυτό θα ωραιοποιήσει την εικόνα μου στον άλλο, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο αναλαμβάνω την ευθύνη του λάθους μου και λυτρώνομαι.
–Αρνητικές σκέψεις: προσπαθώ να τις αποφεύγω, γιατί όταν τους δίνω χώρο η μία θα διαδέχεται την άλλη και πάντα ο αρνητισμός δημιουργεί αδιέξοδα.
–Διαχείριση θυμού: δίνω χώρο και χρόνο στον εαυτό μου για να μπορώ να επικοινωνήσω τον θυμό μου καλύτερα και πιο δημιουργικά.
–Μένω στο εδώ και τώρα και απολαμβάνω τη στιγμή ή διαχειρίζομαι τη δυσκολία. Δεν έχει νόημα να εμπλέκεις το παρελθόν και τις εμπειρίες. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνεις να προχωράς στο παρόν και δεν εγκλωβίζεσαι σε τραύματα του παρελθόντος.
–Μειώνω το στρες της καθημερινότητας και δίνω χώρο στην σωματική άσκηση, στη δημιουργικότητά μου, σε μικρές απολαύσεις που θα με αποφορτίσουν.
–Προσπαθώ να μην αφήνω εκκρεμότητες και ανοιχτούς λογαριασμούς με τους ανθρώπους γύρω μου. Αυτό λειτουργεί συσσωρευτικά αμβλύνωντας τις αποστάσεις και τα αδιέξοδα με τους άλλους.
–Επικοινωνώ τις ανάγκες μου γιατί στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι τίποτα αυτονόητο.
Να θυμάσαι…
Η ψυχική ευεξία είναι προσωπική ευθύνη και βασικό συστατικό της είναι η αγάπη για τον εαυτό μας. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου έχεις πυξίδα για τον προορισμό.
