Υπάρχουν άνθρωποι που η φωνή τους κρύβεται στη σιωπή τους. Είναι εκείνοι που επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο για να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, τον δρόμο που έχει χαραχθεί για τους λίγους.
Για εκείνους που έχουν πάψει να πιστεύουν στα περιττά λόγια, τις λέξεις της στιγμής που χάνονται ακριβώς τη στιγμή που έχουν ειπωθεί.
Για να γίνω όμως πιο αντιληπτή θα εστιάσω σε ένα συναίσθημα που όλοι μας έχουμε λίγο πολύ νιώσει ή έτσι νομίζω τουλάχιστον. Η αγάπη. Ευαίσθητο και φλέγον ζήτημα μπορεί να αποτελέσει ξεκάθαρα το κατάλληλο σημείο αναφοράς και να δώσει απαντήσεις που δεν χρειάζεται να λεχθούν για να γίνουν αντιληπτές.
Όπως εκείνες οι δύο λέξεις. Αλήθεια, πόσα σ’ αγαπώ έχεις ακούσει στη ζωή σου και πόσα από αυτά έχεις πραγματικά νιώσει; Πόσα έχεις εννοήσει από όσα έχεις πει;
Δύσκολη η απάντηση ή ίσως όχι και τόσο. Με ποια λέξη μπορεί κάποιος να ντύσει την απεραντοσύνη της αγάπης; Ποια λέξη να χωρέσει κάτι που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να εξηγήσει και η ανθρώπινη καρδιά να περιορίσει…;
Η αγάπη δεν είναι λόγια. Είναι βλέμματα, είναι μυρωδιές, είναι αφή και κυρίως πράξεις και όσοι την έχουν νιώσει καταλαβαίνουν απόλυτα τι εννοώ. Όσο μεγαλύτερη, όσο δυνατότερη και βαθύτερη είναι η αγάπη τόσο πιο έντονα θα ακούς την σιωπή.
Η σιωπή δεν σημαίνει απαραίτητα αδιαφορία. Δεν σημαίνει καν αδιαφορία από έναν άνθρωπο που επιλέγει να είναι δίπλα σου και να μιλάει με την σιωπή του. Μη φοβάστε τη σιωπή. Τα λόγια να φοβάστε. Τα μεγάλα λόγια χωρίς βάθος, ουσία και αντίκρισμα.
Γιατί η αγάπη φίλοι και φίλες μου δεν μετριέται στα λόγια αλλά στις πράξεις. Κι αν δεν εκφράσεις σε έργα αυτά που αισθάνεσαι για τον άλλον ποιο είναι το νόημα τότε να του λες αυτό το ακριβοθώρητο το «σ’ αγαπώ»;
Για αυτό σου λέω αγάπα με έργα. Αγάπα με πράξεις. Δώσε πλούτο στην αγάπη σου. Δώσε της φτερά για να πετάξει. Μην την αφήσεις να βασίζεται μονάχα σε φούμαρα και σε μεταξωτές κορδέλες.
