Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε στον εαυτό μας “στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα” . Μπορεί τα 22 να είναι μια ηλικία που δεν σε δεσμεύει σε τίποτα και για πολλούς είναι η καλύτερη ηλικία στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά για εμάς που την βιώνουμε δεν είναι έτσι.

Είναι μια ηλικία που φυσικά περνάς όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές αλλά παράλληλα σε εντάσσει με έναν τρόπο απότομο, στον κόσμο των μεγάλων. Σιγά σιγά συνειδητοποιείς ότι πρέπει να αναλάβεις υποχρεώσεις και όσο μεγαλώνεις, τους γονείς σου πρέπει να τους έχεις όλο και λιγότερο ανάγκη.

Κάθε πράξη σου έχει συνέπειες που δεν μπορείς να τις αποφύγεις μόνο με ένα “συγγνώμη” σε πολλές περιπτώσεις.

Σίγουρα είναι η ομορφότερη ηλικία στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά ταυτόχρονα είναι και η ηλικία που ξεκινάς να αποκτάς μια πιο…ώριμη σκέψη.

Με την αλλαγή του χρόνου, ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα μικρο απολογισμό για την ζωή μου και θα ήθελα με αυτό το άρθρο, να συμβουλεύσω τα παιδιά που αυτή τη στιγμή βρίσκονται λίγο πριν την ενηλικίωση, για το τι τους περιμένει όταν…ανεξαρτητοποιηθούν!

Οι έρωτες δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σου. 

Έρχονται και φεύγουν και ακριβώς αυτή είναι και η μαγεία στις ηλικίες που βιώνουμε. Όχι, δεν πρόκειται να μείνεις για πάντα μόνος ή μόνη επειδή χώρισες. Όχι, δεν είσαι άσχημος ή άσχημη. Ναι, θα έρθουν κι άλλα πολύ καλύτερα.

Οι άνθρωποι αλλάζουν.

Άλλες φορές αλλάζουν προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο. Με το πέρασμα των χρόνων, θα δεις φίλες και φίλους να διαλέγουν άλλη ζωή από σένα και να φεύγουν μακριά σου και με άλλους που δεν το πίστευες ποτέ, θα καταλήξεις να κάνεις ίσως και κολλητή παρέα.

Γι’ αυτά που θες πρέπει να παλέψεις – παραπάνω από όσο πιστεύεις τώρα -.

Όποιο όνειρο έχεις στο μυαλό σου, δεν υλοποιείται τόσο εύκολα όσο πιστεύεις. Πρέπει να παλέψεις γι’ αυτό, ειδικά αν η οικονομική σου κατάσταση είναι αυτή του μέσου Έλληνα, σήμερα.

Το να μένεις μόνος σου δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Όλοι θέλουν να φύγουν από το σπίτι και θεωρούν ότι αν το κάνουν, όλα θα φτιάξουν προς το καλύτερο. Σίγουρα το να μένεις μόνος σου είναι ένα μεγάλο σχολείο που όσο πιο νωρίς το “επισκεφθείς” τόσο πιο δυνατός θα γίνεις. Μαθαίνεις να επιβιώνεις με ο, τι αυτό συνεπάγεται. Παρόλα αυτά, το μάθημα της επιβίωσης είναι δύσκολο και θα σου πάρει λίγο καιρό για να το συνηθίσεις.

Οι γονείς σου, έχουν δίκιο στα περισσότερα από αυτά που σου λένε.

Αργά ή γρήγορα, θα έρθεις στα λόγια τους.

Το σχολείο, δεν είναι το πιο κουραστικό πράγμα που θα καλεστείς να υποστείς. 

Τα 8ωρα και τα 12ωρα σε κάποια δουλειά, ίσως σε κάνουν να νοσταλγήσεις τα χρόνια της πρώτης λυκείου. Η περίοδος των Πανελληνίων, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση.

Ποτέ δεν έχεις παίξει το τελευταίο σου χαρτί.

Το τελευταίο σου χαρτί στην ενήλικη ζωή σου, το παίζεις όταν αποφασίζεις να τα παρατήσεις. Όσο υπάρχει θέληση, τόσο θα βρίσκεις εναλλακτικές.

Τις ιδέες σου δεν πρέπει να τις “πουλάς” για κανέναν και για τίποτα. 

Θα έρθει μια περίοδος στη ζωή σου, που η επαναστατική εφηβεία θα κλονιστεί. Μην το επιτρέψεις να γίνει. Ο,τι έχουμε σε αυτόν τον κόσμο είναι η θέληση μας για αλλαγή.

Ζήσε κάθε στιγμή, έτσι ώστε όταν φτάσεις τα 22, να είσαι σε θέση να δώσεις τις δίκες σου συμβουλές.