Στο έργο του Σαίξπηρ ο Οθέλλος ήταν ένας νεόνυμφος ερωτευμένος άνδρας που σκότωσε την αθώα σύζυγό του,τη Δεισδαιμόνα, όταν ένας στρατιώτης, ο Ιάγος, έσπειρε μέσα στον ψυχισμό του το…μικρόβιο της ζήλιας, πείθοντάς τον οτι η γυναίκα του έχει συνευρεθεί σαρκικά με έναν άλλο άνδρα.
Η παθολογική ζήλια ή σύνδρομο του Οθέλλου είναι μια ψυχιατρική διαταραχή κατά την οποία ένα άτομο πιστεύει ότι ο σύντροφός του είναι άπιστος, στη φαντασία του, χωρίς να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία. Ο φόβος του για προδοσία και εγκατάλειψη, τον κάνει να μη σκέφτεται λογικά
Η διαταραχή εμφανίζεται όταν το άτομο κατηγορεί επανειλημμένα το σύντροφό του για απιστία, με αφορμή γελοιότητες, ασήμαντες κατηγορίες, αναφέροντας σενάρια για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του.
Πολλές φορές μάλιστα το άτομο που ζηλεύει δεν παραδέχεται την κατάσταση και η ζήλια εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους όπως υποβιβασμός, εξύβριση, θυμός, βια κτλ.
Η ζήλια προσκολλάται στον κόλπο της ψυχής και είναι πάθος το οποίο δύσκολα εξαλείφεται…
Οι άνθρωποι νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι η αγάπη΄ δεν ξέρουν. Και η εκ μέρους τους λάθος κατανόηση τής αγάπης δημιουργεί ζήλια. Λέγοντας ΄αγάπη΄ οι άνθρωποι εννοούν ένα ορισμένο είδος μονοπωλίου, κάποια κτητικότητα, χωρίς να καταλαβαίνουν ένα απλό γεγονός της ζωής: ότι τη στιγμή που κάνεις κτήμα σου έναν άνθρωπο, τον έχεις σκοτώσει.
Τη ζωή δεν μπορείς να την κάνεις κτήμα σου. Δεν μπορείς να την έχεις μέσα στην χούφτα σου. Αν θέλεις να την έχεις, χρειάζεται να κρατάς τα χέρια σου ανοιχτά.
Αλλά το όλο πράγμα κινείται σε λάθος δρόμο αιώνες τώρα΄ έχει ριζώσει μέσα μας τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αγάπη από τη ζήλια. Έχουν γίνει μία ενέργεια σχεδόν.
Έχουν ανακατευτεί παρά πολύ .
Διαβάζω συχνά το εξής :
Αν δεν σε ζηλεύει δε σε αγαπάει
Μέγα λάθος
Όλη η ζωή είναι ζωή γεμάτη αγωνία όταν υπάρχει το τέρας της ζήλιας.
Μέσα από αυτή την αγωνία προβάλλει ο θυμός τού αδύναμου εκείνου που δεν μπορεί να κάνει τίποτα αλλά που βράζει μέσα του, που θα ήθελε να κάψει ολόκληρο τον κόσμο αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να κλαίει και να φωνάζει και να παθαίνει νευρικές κρίσεις.
Άμα ένας ζηλεύει κάποιον όσο πιο καλόκαρδα και με αγάπη του φέρεται ο κάποιος ,τόσο εκείνος που ζηλεύει φαρμάκωνεται
Δεν αντέχει να του βγαίνει καλός και εντάξει ,θέλει να δικαιολογεί τη ζήλια του
Είναι ίσως η μόνη περίπτωση που η αγάπη δεν πιάνει τόπο!
Το πιο σκληρό δαιμόνιο είναι η ζήλια μοιάζει με μίσος.
Και θα μου πείτε αν σε κυριεύει ένα δαιμόνιο εςύ φταις ;
Θυμάμαι λόγια φιλου μου που λέει:
Ο δαίμονας χορεύει αλλά την πίστα και την ορχήστρα τη βάζουμε εμείς
Σε μια καρδιά. λοιπόν, που αγαπά πολύ ή η ζήλια θα σκοτώσει την αγάπη…ή η αγάπη θα σκοτώσει τη ζήλια .
