Οι στίχοι στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι πράγματι παράξενοι, καθώς δεν μοιάζουν να έχουν ιδιαίτερη σύνδεση με τη γιορτή. Το μόνο στοιχείο που θυμίζει νέο έτος είναι ο Άγιος Βασίλης. Τι ακριβώς συμβαίνει με τους στίχους του τραγουδιού, που αποτελούσαν ένα συνεχές σαρδάμ όταν τα ψέλναμε παιδιά ;
“Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά ψηλή μου δεντρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος εκκλησιά με τ” άγιο θόλο
Άγιος Βασίλης έρχεται και δε μας καταδέχεται
από την Καισαρεία συ σ” αρχόντισσα κυρία
Βαστάει πένα και χαρτί Ζαχαροκάντυο ζυμωτή
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι δες κι εμέ το παλικάρι”
Σύμφωνα με το θρύλο, που ταξιδεύσει μέχρι το Μεσαίωνα πρόκειται για μια ιστορία αγάπης. Εκείνα τα χρόνια, οι άνθρωποι της αστικής τάξης δεν είχαν δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες.
Οι μόνες μέρες που δικαιούνταν ήταν στις γιορτές. Εκεί τους τραγουδούσαν διάφορα τραγούδια. Έτσι, ένα φτωχό παλικάρι, επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να εκφράσει τον έρωτα του για μία αρχοντοπούλα, παρά μόνο σε περίοδο εορτών και μόνο για να της απευθύνει ευχές, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου, να εντάξει και ένα ερωτικό ποίημα, που είχε συνθέσει !
Μέσω του τραγουδιού, την αποκαλεί ψηλή δενδρολιβανιά, επειδή φορούσε τα ψηλά κωνικά καπέλα της εποχής. Την παρομοιάζει με τον θόλο της εκκλησίας, τόσο ψηλή. Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται, γιατί είναι αρχόντισσα κυρία. Την λέει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκιά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.
Αυτή η εκδοχή είναι αρκετά διαδεδομένη και εξηγεί τους στίχους που δεν έχουν συνοχή, με αποτέλεσμα να μην βγαίνει νόημα και όλα τα παιδάκια να κάνουν σαρδάμ στους δύσκολους στίχους!
