Μία λέξη, ένα έθιμο, το οποίο πέρα από το γεγονός ότι είναι συνδεδεμένο 100% με τα Χριστούγεννα, είναι το έθιμο που αφορά, όσο κανένα άλλο, τα παιδιά. Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα δεν γίνονται.Όπως και κάλαντα χωρίς παιδικές φωνές να τα τραγουδούν. Κάποτε το έκανες και εσύ κι εγώ και όλοι μας.
Σίγουρα θυμάσαι ακόμα τον ενθουσιασμό της προηγούμενης νύχτας, που εσύ και η εκλεκτή παρέα σου, καταστρώνατε στρατηγικό σχέδιο για την επιχείρηση “κάλαντα”.
Γιατί εκλεκτή ; Γιατί φίλους έχεις πολλούς, αλλά πάντα για τα κάλαντα διάλεγες τους κολλητούς, τους αναντικατάστατους! Γιατί στρατηγικό σχέδιο; Γιατί κανονίζατε από προηγούμενες μέρες την ώρα της μεγάλης συνάντησης, καταστρώνατε την αναλυτική διαδρομή, τα στενά τα σπίτια κλπ. Μάλιστα, οι περισσότεροι από εσάς, θυμόσασταν από την προηγούμενη χρονιά ποιοι σας έδωσαν το πιο γερό “χαρτζιλίκι” και ποιοι την είδαν…Σκρουτζ!
Η αλήθεια είναι ότι τα κάλαντα τα περίμενες με ανυπομονησία για δυο λόγους… Ο πρώτος είχε να κάνει με τον χαβαλέ που θα κάνατε με το κολλητάρι σου έχοντας πάρει σβάρνα τα στενά της περιοχής και το κόνσεπτ αυτό δεν θα είχε τους γονείς σας σε κανένα πλάνο. Πόσο καταπληκτικό feeling ήταν αυτό… Φορούσατε τόσα πολλά ρούχα κάτω από το μπουφάν, που δεν μπορούσατε να κουνηθείτε, αλλά that was the deal και κανέναν δεν ενοχλούσε!
Και ο δεύτερος λόγος είναι το χαρτζιλίκι που είχες βάλει στόχο να μαζέψεις, για να αγοράσεις εκείνο το ηλεκτρονικό παιχνίδι που ζητούσες για καιρό ή εκείνο το CD player ή οτιδήποτε είχες βάλει στο μάτι. Αυτή ήταν η ευκαιρία να το αποκτήσεις με τα δικά σου χρήματα. Τα χρήματα από τα κάλαντα ήταν ιερά, καθώς τα έβγαζες με τον “ιδρώτα” σου και δεν σήκωνες κουβέντα για το πως θα τα ξοδέψεις.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, προτείνω φέτος να ανοίξεις την πόρτα όσες φορές χτυπήσει το κουδούνι σου και ακούσεις την αθώα καθιερωμένη ατάκα : ‘’Να τα πούμε; ’’
