Η φάση είναι ως εξής: Στέλνεις μήνυμα και περιμένεις να σου απαντήσουν. Περιμένεις… περιμένεις αλλά τίποτα. Καμία απάντηση. Ο δέκτης σε «έγραψε» κανονικά και εσύ αναρωτιέσαι τι στο καλό συνέβη.
Αν δε το μεταξύ σας είναι ερωτικό μπαίνεις στο τρυπάκι και ψάχνεις να δεις τι έγινε και πού είσαι λάθος (αν είσαι) ή απλά να καταλάβεις πως ο Τάκης δεν είναι για σένα και είναι απλά αγενής (μπορούσε να σου πει δηλαδή δε γουστάρω και να τελειώσει το θέμα εκεί).
Φυσικά, και εσύ το έχεις κάνει, μην τα ρίχνουμε συνέχεια στους άλλους. Σου έχουν στείλει μήνυμα, το διάβασες και δεν απάντησες ποτέ. Είσαι και εσύ σαν το Τάκη, λοιπόν.
Η φάση με τα αναπάντητα μηνύματα είναι περίεργη και μας γεννά το αίσθημα της απόρριψης, το οποίο φυσικά μας κάνει σμπαράλια την αυτοπεποίθηση και μας γεμίζει αρνητικές σκέψεις.
Σύμφωνα με τον Κίπλινγκ Γουίλιαμς, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Purdue, αυτό είναι το ασφαλέστερο διαβατήριο για τη χώρα του πόνου, της υπαρξιακής αγωνίας για την ακρίβεια.
Μελέτη του 2005, όπως αναφέρει ο Guardian, διαπίστωσε πως ακόμη και μια μικρή ασάφεια μπορεί να ενεργοποιήσει την αμυγδαλή, εκείνη την περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία των συναισθηματικών αντιδράσεων. Μεγαλύτερη ασάφεια σημαίνει μεγαλύτερη απειλή. Οι επιστήμονες αναφέρουν πως η ίδια αντίδραση υπάρχει και όταν μας κλέβουν ή παραβιάζουν το σπίτι μας.
Και μετά από όλο αυτό, θα αναρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις και όχι άδικα (και εγώ το ίδιο αναρωτιέμαι). Λοιπόν, θα πρέπει να κάτσουμε και να δούμε την κατάσταση εντελώς ήρεμα. Τι και αν είχαμε επενδύσει συναισθηματικά στον άλλον, θα πρέπει να κοιτάξουμε να μην αφεθούμε σε μια κατάσταση άγχους, ανάλυσης και δεκάδων «γιατί». Ακυρο δίνεις και παίρνεις, έτσι είναι, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση!
Πηγή : bovary.gr
