“Οι κύστες , τα λιπώματα και οι πολύποδες είναι σαν ένα μείγμα θυμού και θλίψης. Είναι κάτι που πρήζεται και «μας πρήζει», ενώ συγχρόνως δεν πονάει γιατί η θλίψη επικρατεί του θυμού. Οι κύστες και οι όγκοι, και οι καλοήθεις, θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν «ένα κουβάρι θλίψης και πόνου.»
Το λίπωμα, επειδή φαίνεται, είναι «ορατό», πολλοί πιστεύουν ότι εκφράζει ένα αίσθημα ντροπής, ενοχή για κάτι που φαίνεται και δεν μπορούμε να κρύψουμε. Οι κύστες και οι πολύποδες, είναι εκβλαστήσεις που συνήθως έρχονται να φράξουν κάποιον πόρο, κάποια κοιλότητα, είτε πρόκειται για την κοιλότητα της μήτρας, είτε την ρινική κοιλότητα, είτε το παχύ έντερο κλπ. «Κλείνουν» την κοιλότητα, οπότε, ό,τι πριν κυκλοφορούσε ελεύθερα, μπλοκάρεται.
Οι ασθενείς ομολογούν πρόθυμα ότι αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση από την οποία θα ήθελαν να βγουν. Δεν τολμούν όμως να την αλλάξουν, συχνά από φόβο μήπως δυσαρεστήσουν τον περίγυρό τους ή, άλλες φορές, επειδή τους εμποδίζει ένα αίσθημα ενοχής.”
PH. DRANSART
