Απέναντι από τη Δροσιά Χαλκίδας, γνωστό για τα τιρκουάζ νερά και το ήσυχο περιβάλλον βρίσκεται το Εγγλεζονήσι, έρημο και ακατοίκητο, φιλοξενεί κόσμο μόνο το καλοκαίρι στις ακτές του.
Το παραδεισένιο αυτό μέρος, έχει δική του ιστορία, πρωτότυπη και για κάποιους άγνωστη. Τελικά, ήταν κάποτε κατοικημένο; και αν ναι, από ποιον ή ποιους ;
Γεωγραφικά το νησί, το οποίο ονομάζεται και Κτυπονήσι, βρίσκεται στην Στερεά Ελλάδα στο Νομό Ευβοίας, αλλά αυτοδιοικητικά ανήκει στον Δήμο Χαλκιδέων. Eίναι γνωστό ότι ενοικιάστηκε το 1930 στον Βρετανό (Εγγλέζος) Φράνσις Τέρβιλ Πετρ (Francis Turville-Petre), από όπου προέκυψε και η ονομασία του, ο οποίος έκτισε εκεί μια πανέμορφη βίλα. Βέβαια, στη μέση του νησιού υπάρχουν λείψανα κατοίκησης του 6ου με 7ου αιώνα, καθώς και δεξαμενές νερού.
Ποιος ήταν όμως ο περίφημος μοναδικός ενοικιαστής;
Eπρόκειτο για αρχαιολόγο, ο οποίος έγινε γνωστός για τη σπουδαία ανακάλυψη που έκανε κατά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Πράγματι, το 1926 είχε ανακαλύψει στην Αφρική απολίθωμα της προϊστορικής περιόδου. Ήταν ένα ανθρώπινο κρανίο το οποίο άνηκε σε άνθρωπο Νεάντερταλ, που είχε ζήσει πριν 200.000 με 300.000 χρόνια. Πρόκειται για τον περίφημο “άνθρωπο της Γαλιλαίας” (Galilee Man). Πέθανε στα 40 του, το 1941 στην Αίγυπτο.
Ήδη από το 1931, είχε φύγει από το Βερολίνο για να εγκατασταθεί μόνιμα στο νησάκι που βρισκόταν στην Εύβοια και έγινε το ησυχαστήριο του, πόσο μάλλον από τη στιγμή που η βίλα του ήταν το μοναδικό κτίριο του νησιού.Ένα καλοκαίρι τον είχε επισκεφτεί ένας Βρετανός συγγραφέας, ο Κρίστοφερ Άισεργουντ, ο οποίος τον θαύμαζε και τον είχε μέντορά του στη Γερμανία. Το 1959 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Άισεργουντ με τίτλο «Down There on a visit” που είχε εμπνευστεί από την επίσκεψή του στο νησί που έμενε ο Πετρ.
Δυστυχώς, η βίλα βομβαρδίστηκε και ισοπεδώθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, καταστρέφοντας μαζί και την βλάστηση του νησιού. Ωστόσο, ερείπια του σπιτιού σώζονται μέχρι σήμερα.
Σήμερα, οι παραλίες του, 3 στο σύνολο ευνοούν το ψάρεμα και τις καταδύσεις.Οι λουόμενοι φτάνουν με σκάφη το καλοκαίρι και δίνουν ζωή στο απομονωμένο νησί. Στην κορυφή του ενός εκ των δύο λόφων του νησιού, υπάρχει ο ναός του Αγίου Νικολάου του Νέου. Το νησί γιορτάζει στις 9 Μαΐου, ημέρα εορτασμού του Ιερού Ναού και γεμίζει με επισκέπτες που καταφθάνουν με καΐκια από το μικρό λιμανάκι της Δροσιάς.
