Είναι πλέον βέβαιο πως με έναν συνδυασμό τακτικής γυμναστικής και κοινωνικής και πνευματικής δραστηριότητας, έχουμε τη δυνατότητα να μειώσουμε κατά πολύ την πιθανότητα εμφάνισης Αλτσχάιμερ. Και όχι μόνο αυτό• ακόμα και σε περιπτώσεις εμφάνισης, μπορούμε να βελτιώσουμε την πρόοδό της και να παρατείνουμε τη ζωή μας.
Τις παραπάνω διαπιστώσεις ανέλυσε και ο Αλέξανδρος Παπαδημητρίου, ομότιμος καθηγητής Νευρολογίας, σε ομιλία του στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος. Μάλιστα, παρουσίασε τα αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι η μεσογειακή διατροφή, όπως και η σωματική και πνευματική άσκηση έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν στην πρόληψη του 1/3 των περιστατικών με νόσο Αλτσχάιμερ.
Τα κύρια στοιχεία της μεσογειακής δίαιτας είναι το ελαιόλαδο και οι ξηροί καρποί, τα οποία και προστατεύουν από τη νόσο, μειώνοντας την πιθανότητα εμφάνισής της ακόμα και κατά 40%. Η μεσογειακή δίαιτα όμως κάνει θαύματα και σε άτομα τα οποία έχουν ήδη νοσήσει, καθώς σύμφωνα με τις έρευνες, δίνει παράταση βιωσιμότητας κατά 4 χρόνια.
Μέσω διαφορετικών μηχανισμών, όπως υπογράμμισε ο κ. Παπαδημητρίου, έχει πια επιβεβαιωθεί ότι η σωματική άσκηση αποτελεί σημαντική ασπίδα πρόληψης για τη νόσο Αλτσχάιμερ, μειώνοντας την πιθανότητα εμφάνισης της μέχρι και 50%. Η βελτίωση των νοητικών λειτουργιών, η μείωση των φλεγμονωδών στοιχείων που εντοπίζονται στον εγκέφαλο και η μείωση των εγκεφαλικών βλαβών που επιτυγχάνονται με την άσκηση, εξασφαλίζουν την πλαστικότητα των εγκεφαλικών κυττάρων και την ταχύτερη ανάπλασή τους.
Επιπλέον, οι έρευνες δείχνουν πως όσο οι άνθρωποι φτάνουν στην Τρίτη ηλικία συχνά απομονώνονται, η κοινωνικής του δικτύωση μειώνεται και πολλές φορές η πνευματική εξάσκηση του νου. Συγκεκριμένα ο κ. Παπαδημητρίου τόνισε ότι «Τα σημερινά στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι τροποποιώντας τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, μπορούμε να εξαλείψουμε σχεδόν το 1/3 των περιστατικών της νόσου Αλτσχάιμερ, χωρίς τη θεραπευτική διαδικασία. Δεδομένων των προβλέψεων για τριπλασιασμό του επιπολασμού της νόσου μέχρι το 2050, με περισσότερους από 130 εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο, θα πρέπει να αναλογιστούμε τι οφέλη θα αποφέρει αυτή η μείωση για την παγκόσμια οικονομία και τις ενδο-οικογενειακές ισορροπίες».
