Ανυψώνεται ψηλά πάνω από το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, μια ηγέτης της κοινότητας βλέπει το πρόσωπό της στο πλάι ενός κυβερνητικού κτιρίου. Είναι μια σημαντική περίσταση για την Bia Gonçalves, γνωστή και ως Bia da Ilha.
Κατάγεται από την περιφερειακή γειτονιά της Ilha da Pintada, μια περιοχή με βαθιές αφρο-βραζιλιάνικες ρίζες, και είναι μια πολύ σεβαστή φιγούρα στην κοινότητα. Το πρόσωπό της και το φυτό που κρατά, χρησιμοποιήθηκαν από τους καλλιτέχνες Mona Caron και Mauro Neri για να στείλουν ένα μήνυμα συμμετοχής.
Περισσότερες από 140 τοπικές οντότητες και 50 ντόπιοι καλλιτέχνες βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα η τοιχογραφία. Για τους καλλιτέχνες, η ιδέα ξεκίνησε με ένα φυτό γνωστό ως «δικαιοσύνη» που χρησιμοποιείται σε αφρο-βραζιλιάνικες θρησκευτικές τελετουργίες. Το φυτό πιστεύεται ότι διώχνει αρνητικές ενέργειες και κάνοντας την έρευνά τους μυήθηκαν στην Bia.
Ως ιέρεια της Umbanda, μπόρεσε να δώσει στους καλλιτέχνες μια βαθιά εξήγηση για το φυτό και τη σημασία του. Είναι επίσης πολύ δραστήρια στην κοινότητά της, μια ιστορική γειτονιά για τους αφρο-Βραζιλιάνους. Η Bia Gonçalves συμμετέχει σε κοινοτικούς οργανισμούς, μιλάει εναντίον της ενδοοικογενειακής βίας και εργάζεται για να διατηρήσει την περιοχή ενάντια στους κατασκευαστές ακινήτων που προσπαθούν να εξευγενίσουν τη γειτονιά.
Στην τοιχογραφία με τίτλο Quebra-tudo, Abre Camihos (Break Everything, Open Paths), κοιτάζει τον ουρανό με τις παλάμες της να κοιτάζουν τον ουρανό. Το φυτό της δικαιοσύνης υφαίνει τα χέρια της και χαϊδεύει το πρόσωπό της, σχεδόν αγγίζοντας την κορυφή του κτιρίου 20 ορόφων.
Περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού της Βραζιλίας προσδιορίζεται ως αφρικανοί, ωστόσο οι αφρο-Βραζιλιάνους αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό εκλεγμένων αξιωματούχων και στελεχών εταιρειών. Τα τελευταία χρόνια, υπήρξε μια ισχυρή ώθηση από τους αφρο-Βραζιλιάνους να ενστερνιστούν την ταυτότητά τους και να πολεμήσουν τον ρατσισμό. Μέσω αυτού του έργου τέχνης, οι καλλιτέχνες ελπίζουν να ξεκινήσουν έναν διάλογο σχετικά με την υιοθέτηση της πολιτιστικής ταυτότητας, τη δημιουργία εκπροσώπησης σε κυβερνητικούς θεσμούς και τη συνένωση περιφερειακών και κεντρικών κοινοτήτων. Το εύρος της δουλειάς και οι άνθρωποι που συμμετέχουν είναι ένα φωτεινό σημείο ελπίδας ότι η δικαιοσύνη που ελπίζουν να εκπροσωπήσουν οι καλλιτέχνες είναι πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα.
